پاسخی به بحث راه حل سوم که اخیرا در ایران لیبرتی مطرح شده است
منصور رستمی
راه حل سوم آنطور که من میفهمم نباید چیزی جز مبارزه مسلحانه توده ای باشد. زیرا به زمین زدن رژیم جمهوری اسلامی نه با انقلاب مخملی امکان پذیر است و نه با رفرم های تدریجی و تغییرات جزیی ( آنچه که اصلاح طلبان دوم خردادی درسر داشتند و به شکست انجامید) بنابراین تمام کسانی که معتقد به سرنگونی رژیم ازطریق این راه حل هستند و آنرا تبلیغ میکنند باید به تمام جوانب آن هم اندیشیده و حداقل آنرا درذهن خودشان تجزیه و تحلیل کنند و با پاسخ های همیشگی و خوشبینانه وساده لوحانه و ساده اندیشانه از زیر بار مسئولیت آن شانه خالی نکنند.
هواداری که اینجا تبلیغ راه حل سوم را میکند آیا میداند اساسا ارتش چه معنایی دارد؟ برداشتن سلاح درداخل ایران چه بهایی دارد؟ جنگیدن و کشته شدن ویا حتی آوارگی و مخفی شدن و دور شدن از خانواده و مادر و پدر و کودک و فامیل، به زندان افتادن و شکنجه شدن چه معنایی دارد؟ وقتی که حتی یک عکسبرداری ساده اززندان اوین که آنهم دردوران احمدی نژاد و گرگ های درنده اطرافش نبود و بلکه دردوران به اصطلاح رفرمیست ها بود منجر به شکنجه و مرگ یک روزنامه نگار شد و هنوزهم میشود. آیا جوانی که میرود شعاری را روی دیواری بنویسد یا به عکسی رنگ بپاشد و یا عکسی را برستونی بچسباند چه آینده ای درانتظارش خواهد بود؟ آیا به این فکر کرده اید؟ اگر کسی این را نمی داند به سرنوشت حجت زمانی و فیض مهدوی و دیگرانی که الان در زندان و درانتظار اعدام هستند ویا دردیگر کشورهای دنیا منتظر دیپورت و بازگردانده شدن به ایران هستند بیاندیشد. حجت زمانی بعد از فرار اززندان درترکیه دستگیر شد و به دلیل اینکه ارگان های حقوق بشری ونیروها و افراد و کسانی که درخارج ازایران پشت کامپیوترهایشان مرتب شعار سرنگونی میدهند و برای آن تحلیل و نقد مینویسند هیچ کدام نتوانستند و یا نخواستند به او کمک کنند به ایران برگردانده شد ، شکنجه شد و سرانجام اعدام شد. این مسیری است که دربرابر راه حل سوم قرار داد بدون هیچ پرده پوشی و ساده انگاری . البته برای نیروهای جنگنده مثل مجاهدین که خود درصحنه و درحال پرداخت بها هستند و درکنارشان هزارها نفر به خاک افتاده اند و با اعتقادات مذهبی و باورداشتن به خدا و قیامت و شهادت این مسایل برایشان حل شده است و و همه این از دست دادن ها ورنج ها را بهای مبارزه برای آزادی به حساب می آورند و اساسا معتقدند که وقتی آنهمه شهید داده اند و مردم ایران در چنان شرایط فلاکت وبدبختی بسرمی برند ، زندگی کردن و داشتن یک زندگی طبیعی برایشان حرام است و شهادت هدف نهایی فرد فرد آنها ست این مسایل برای آنها حل شده است و در مجموعه کارها و مسئولیت هایشان هم اتفاقاتی که می افتد چندان شاید چشمگیر نباشد. منطق مجاهدین این است که باید رفت وجنگید و بهایش را پرداخت هرچند که این بها ء بسیار سنگین هم باشد هرچند که با شهادت وشکنجه و بالای دار رفتن هم همراه باشد. هرچند که درزیر شدیدترین سرکوب و ظالمانه ترین برخوردها هم باشد می ارزد که هرکسی و هرجوانی حتی با می نیمم های امکانات و دانایی ها و توان حل وفصل مشکلات مالی و امنیتی و غیره به کارهایی درداخل ایران بپردازد که اعدام وشکنجه برپیشانی آنها بروشنی نوشته است .
راه حل سوم یعنی تبلیغ ارتش آزادیبخش و جنگ مسلحانه . فکر نمی کنم که هیچ هوادار سازمان مجاهدین و یا هیچ عضو شورا و یا هرکس دیگری دراین شکی داشته باشد. اینکه هرکسی دراینجا مقاله ای بنویسد که راه حل سوم درچه تاریخی ازطرف چه کسی و درچه مراسمی عنوان شد و توضیحات کشاف تکراری دیگر که هرکسی کمابیش میداند مساله ایرا حل نمی کند. اگر میخواهید بحثی زنده و جدی و مسئولانه را اینجا ادامه دهید که راه به سمت مسئولیت پذیری بیشتر ، حرکت و جنبش بیشتر و حل مسایل جانبی راه حل سوم باز کند باید سئوالات را بدون اینکه برافروخته بشوید و بدون اینکه هرپرسشی را ضدیت و مخالفت بنامید و به دادن شعارهای همیشگی بسنده کنید بشنوید ، به آن فکرکنید ، و خواهان پاسخ باشید به این بیندیشید که قضیه جنگیدن و سلاح به دست گرفتن و درشرایط سرکوب صد درصد جان و مال و خانواده و شغل و و امنیت و راحتی و همه چیز را به خطرانداختن کارساده ای نیست . یک شعار نویسی ساده درایران به نفع جنبش مسلحانه بهایش بدون شک زندان است و شکنجه و یا توبه و لجن مال شدن و یا مرگ . بنابراین آیا درست است که بدون پاسخ گویی به سئوالات اساسی نسل جوانی که میخواهد باراین مبارزه و این راه حل سوم را بدوش بگیرد و آنرا به انجام برساند بدون اینکه اساسا به انها بگوئیم که منتظر چه باشند . ودرچه زمانی این راه حل شروع میشود و چگونه شروع میشود و برای موفقیت اش چه باید کرد و به همه انهایی که درایران گوش به رادیوها و تلویزیون ها و چشم به سایت های اپوزیسیون بسته اند که به کجا می خواهند آنها را ببرند مرتب به تبلیغات و جوش و خروش و درود و سرود بپردازیم و یکسره آنها را تشویق به متشکل شدن ، به سلاح برگرفتن و دست زدن به کارهای عجولانه و خطرناک و بدون حساب و کتاب بکنیم.
هیچکس از این راه حل چیزی نمی داند . این یک حقیقت است . حتی کسانی که دراین بحث با اعتماد به نفس شرکت میکنند و میخواهند همه سئوالات را سرضرب و هنوز از راه نرسیده پاسخ بدهند ..
راه حل سوم کارفشرده تبلیغی ، فرهنگی برای جذب نیرو ازداخل ایران است ، برای برخیزاندن جوانها ، برای حرکت دادن مردم است . برای جلوگیری از جنگ خانمانسوزی است که احمدی نژاد دریک طرف آن و آمریکا درطرف دیگر آن قرارگرفته اند و میروند که از ایران هم عراق دیگری بسازند..
اما این راه حل از کجا آغاز میشود و به چه سمتی میرود ؟ وقتی میخواهید این راه حل را تبلیغ کنید و برای جوانان داخل ایران توضیح دهید وآنها را جذب کنید به سمتی میخواهید بیریدشان ؟ بسمت تظاهرات ؟ نافرمانی مدنی؟ رفرم؟ انتخابات ؟ رفراندم؟ اینها که هیچکدام نیست. پس تنها میماند برداشتن سلاح . آیا شرایطش را دارند؟ آیا کسانی که برمیخیزند و حتی بدون سلاح از یک سازمان رادیکال هواداری میکنند و به خطر می افتند و به زیر شکنجه میروند و هرروز فاصله شان تا سردار کم میشود همه اینهایی که تبلیغ راه حل سوم را میکنند درهنگام خطر به کمکشان میروند؟ آیا برا ی حجت زمانی که درترکیه به دام افتاد کسی بود که از استرداد او جلوگیری کند؟ و آیا دیگرانی که درآینده به سرنوشت حجت دچارمیشوند کسی هست؟ . سازمانی خیریه یا حقوق بشری دارید که اگر آن جوان خواست فراری شود و جایی درایران نداشت که مخفی شود کمکش کنید؟ آیا حاضرید چند یورو یا چند دلار از جیب تان برای اینکه آن جوان قهرمان درترکیه از گرسنگی نمیرد بپردازید؟ آیا تشکیلاتی هست درایران که تمام کسانی را که میخواهند به راه حل سوم بگروند زیر چتر خودش بگیرد ؟ آیا هرکسی که درایران میخواهد به راه حل سوم بپیوندد باید به شهر اشرف برود؟ آیا هزینه ها و مخارج فعالیت های داخل ایران را چه کسی میخواهد تامین کند؟ جوانانی که مرتب شعار مینویسند و عکس پخش میکنند و این عکس ها را به سایت های اپوزیسیون میفرستند درچه وضعیتی هستند؟ آیا میدانند چه میکنند و خطرات کارشان را میفهمند ؟ آیا هیچ برنامه آمورش اولیه مسایل امنیتی برایشان وجود دارد؟ وقتی که بصورت سازمان وحزب نیستند و افراد پراکند ه و خودجوشی هستند که هرلحظه درمعرض خطر اند. آیا درست است که هنوز تشکل نیافته ، آموزش ندیده و بدون مطالعه و تشکیل هسته های اولیه مقاومت ، به سرعت بسوی پراتیک کشانده شوند و تنها برای انتشار یک عکس یا نوشتن یک شعار و یا راه اندازی یک وب لاگ با عکس رزمنده ها به چنگ رژیم بیفتند؟
شهادت حجت زمانی و حکم اعدام فیض مهدوی به جز اشک و زاری وشعر ومقاله و مراسم باید درس های دیگری به همه بدهد. اولین درس این است که وقتی که درصحنه عمل نیستیم و درخطر نیستیم و ازدستگیری و شکنجه و آوارگی و مرگ کیلومتر ها فاصله داریم . حداقل به بهایی که دیگران باید درآن سر دنیا بابت افتخارات و غرورها و شعر وسرودهای ما بپردازند فکر کنیم و به صورت مساله ای که پیش رویمان است جدی تر فکرکنیم . آیا امادگی پاسخگویی به همه نیازهای راه حل سوم که چیز ی جز جنگ مسلحانه توده ای با همه تبعاتش نیست را داریم؟ که اینهمه با اعتماد به نفس از آن حرف میزنیم و همه سئوالات جانبی اش را هم مثل آب خوردن پاسخ میدهیم؟ آیاا ما که درکشورهای غربی به دلیل کار و شغل و مسئولیت های خانوادگی و هزار معضل ومساله دیگر حتی وقت خواندن مقالات و تحلیل های جدی دیگران را هم نداریم و حتی سرخط اخبار مهم داخل را هم خیلی وقت ها نمیدانیم و حمایتمان از راه حل سوم تنها هرچند مدتی دریک تظاهرات شرکت کردن و قلم بدست گرفتن و مطلبی را بی ربط یا با ربط برای سایت ها نوشتن میدانیم. حق داریم که تبلیغ آنرا بکنیم و درموردش صحبت کنیم و به سئوالات دیگران هم پاسخ دهیم؟
جدی باشیم . بیندیشم و مسئولیت حرفها و نوشته هایمان را به عهده بگیریم. سئوالاتی که آقای مهدی عطایی * عنوان کرده بودند جدی است .بیهود تلاش نکنیم که آنها را به اصطلاح ماست مالی کنیم. اگر راه حل سوم از طریق ارتش آزادیبخش ملی تحقق می یابد این ارتش چیست؟ ایدئولوژی آن چیست؟ استراتژی اش چیست ؟ امکاناتش چه هستند؟ با خیل مردمی که بتدریج وارد میدان مبارزه میشوند چه میخواهند بکنند؟ نیروهای داخل ایران را که به صحنه آمده اند از کارگران گرفته تا دانشجویان و زنان و بقیه چطور میخواهند سازماندهی کنند ؟ شرایط وصل به این ارتش چیست؟ پشتوانه سیاسی آن کدامست؟ درشرایط فعلی تا چه میزان میتواند فعال باشد . برای پراتیک روزانه در ایران و خارج از ایران چه خط مشی ای را میخواهد دنبال کند. به چه صورتی میخواهد درداخل عمل کند و تشکیلات اش را گسترده کند؟ اگر منظور از مقاومت ایران شورای ملی مقاومت است . اینها کیستند؟ چه میکنند؟ چطور مردم میتوانند با آنها تماس داشته باشند و سئوالاتشان را بپرسند. آیا برا ی پشتیبانی سیاسی از ارتش آزادیبخش ملی همین شورای ملی مقاومت کافی است ؟ ایا ارتش آزادیبخش ارتش ملی مردم ایران است یا ارتش مجاهدین؟ ارگان رسانه ای این ارتش چیست؟ . دیگر گروه ها و افراد و شخصیت های مخالف جمهوری اسلامی دراین راه حل سوم چه نقشی خواهند داشت ؟ اپوزیسیون داخل ایران چه نقشی دارند؟ آیا این راه حل سوم سمت و سویش اتحاد گرو ه ها و نیروها ی داخل و خارج ایران درزیر چتر یک جبهه است یا فقط مربوط به مجاهدین وشورای ملی مقاومت است ؟ جواب دادن به این سئوالات و حداقل فکر کردن به آنها میتواند زمینه یک کارجدی در مسیر سرنگونی رژیم جمهوری اسلامی باشد و لی تبلیغ برای راه حل سوم بدون اینکه کسی بداند که چیست و چه میخواهد بکند مسا له ای را حل نخواهد کرد
با تشکر از وقت شما .موفق باشید
منصور رستمی
mansoo_r @parsimail.com
.................
لینک به مقاله مهدی عطایی در ایران لیبرتی