ايران و آمريکا مي توانند به توافق برسند

عضو هيات رئيسه مجلس در مصاحبه با روز:
ايران و آمريکا مي توانند به توافق برسند
سهيل آصفي

roozonline
۱۷ خرداد ۱۳۸۵
خلاصه:
پيرو آخرين تحولات پرونده هسته اي جمهوري اسلامي و متعاقب سفر خاوير سولانا به تهران و بحث بر سر پيشنهاد مشوق هاي اخير کشورهاي 1+5 به جمهوري اسلامي، حميدرضا حاجي بابايي، عضو هيات رئيسه مجلس شوراي اسلامي در گفتگو با روز از "بي اهميت" بودن مشوق ها در مرحله فعلي وموضع تهران مبني بر ادامه غني سازي مي گويد.
-->
پيرو آخرين تحولات پرونده هسته اي جمهوري اسلامي و متعاقب سفر خاوير سولانا به تهران و بحث بر سر پيشنهاد مشوق هاي اخير کشورهاي 1+5 به جمهوري اسلامي، حميدرضا حاجي بابايي، عضو هيات رئيسه مجلس شوراي اسلامي در گفتگو با روز از "بي اهميت" بودن مشوق ها در مرحله فعلي وموضع تهران مبني بر ادامه غني سازي مي گويد. اين عضو کميسيون امنيت ملي و سياست خارجي مجلس اسلامي همچنين خبر از از آمادگي تهران براي مذاکره مستقيم با واشنگتن مي دهد و اينکه: "جمهوري اسلامي و امريکا مي توانند مذاکره کنند و به توافق برسند."
آقاي حاجي بابايي، کميسيون امنيت ملي، پيشنهادات اخير خانم رايس و مشوق هايي را که در رابطه با اين پرونده به جمهوري اسلامي پيشنهاد شده چطور مي بيند؟من فکر مي کنم اظهارات اخير خانم رايس و آقاي بوش هيچ کدام حاوي نکته جديدي در اين ارتباط نبود.همه اين صحبت ها قبلا مطرح شده است. جان بحث ما با دولت امريکا و اروپا يک نکته است و آن اينکه ما تعليق را نمي پذيريم! اين حرف اساسي و اصلي ماست. هر صحبتي غير از اين حاشيه است. در بقيه مسائل، ما مشکل خاصي با غرب نداريم. مي شود درباره همه آنها بحث کرد و به جمع بندي رسيد. ولي بايد يک موضوع را اول حل کرد که آيا جمهوري اسلامي تعليق را مي پذيرد يا خير؟ خير، نمي پذيرد!
در هفته هاي گذشته بحث محدود شدن ايران به غني سازي در حد پنج درصد هم به طور جدي مطرح بود. در اين رابطه کميسيون شما چه فکر مي کند؟من حضور شما عرض کردم که تعليق امکان پذير نيست ولي در بقيه امور مي شود نشست و صحبت کرد.
چه اموري مثلا؟در رابطه با آينده چرخه سوخت، حد و حدود چرخه سوخت، نياز ما به اين چرخه و...
به هر حال آقاي سولانا در همين ارتباط در تهران هستند. پس سرنوشت مشوق هاي اخير کشورهاي 1+5 چه مي شود...؟اين مشوق ها حرف دوم است.
يعني چي؟يعني تا موضوع تعليق مشخص نشود کاري پيش نمي رود. بعدا مي آييم روي بحث مشوق ها. تا زماني که اينها حرف اول را در رابطه با غني سازي نزده اند مشوق ها قابل بحث نيستند.
در مذاکرات تهران با آقاي خاوير سولانا چه مباحثي در دستور کار قرار دارد و پاسخ نهايي تهران احتمالا چيست؟من فکر مي کنم بحث ما با آقاي سولانا و هر مسئله ديگري که از خارج از کشور براي مذاکره وارد مي شود، اين است که ما تعليق را نمي پذيريم ولي حاضريم بنشينيم و مذاکره کنيم و دغدغه هاي غرب را برطرف کنيم. اين مهمترين موضوع بحث ما با غرب است.
اين دغدغه ها از نظر تهران بر چه محورهايي استوار است؟دغدغه هاي آنها از نظر ما مبنا ندارد ولي از نظر خودشان مبنا دارد. ما بايد مبناهايي را که مطرح مي کنند بشنويم و بر اساس مبناهاي آنها و منافع ملي خودمان، دغدغه هاي آنها را برطرف کنيم. آنها صحبت از سلاح هسته اي مي کنند،ما معتقد نيستيم. مي توانيم تضمين هاي لازم را براي آنها در اين رابطه بوجود بياوريم.
بخش ديگري از پاسخ گفتن به اين دغدغه ها مي تواند نرمش موضع تهران در قبال "صلح اعراب و اسرائيل" و مساله فلسطين باشد؟ببينيد، فلسطين هم براي ما يک نوع "فن آوري هسته اي" است در جهان اسلام.
يعني چي؟اين يک اصل براي مسلمانان است که فلسطين بايد حکومتي بر مبناي آراي مردم، اعم از مسيحي، يهودي و مسلمان تشکيل دهد. ما نمي توانيم در مورد سرنوشت فلسطين تصميم بگيريم. اين مساله مربوط به تصميم مربوط فلسطين است.
آقاي حاجي بابايي، برخي صاحب نظران معتقدند تهران و واشنگتن مشغول به مرحله نهايي رساندن "معامله اي کلان" با يکديگر هستند. چنين چيزي را اساسا چقدر محتمل مي دانيد؟ما با امريکا مشکلي نداريم. امريکا با ما مشکل داشته است. امريکا در طول بيست و هفت سال گذشته خصومت و کينه توزي و توطئه کرده و در امورما دخالت کرده است. هر وقت امريکا عملا ثابت کند که ديگر چنين رفتاري در قبال جمهوري اسلامي ندارد،ما مشکلي براي مذاکره با امريکا نداريم.
چطوري"عملا" ثابت کند؟يک مورد آن پرونده هسته اي است. آمريکا اعلام کند که فن آوري هسته اي صلح آميز حق مسلم ايران است. اندوخته ها و ذخاير ارزي ما را که در گذشته بلوکه کرده آزاد کند، بودجه اي را که براي دخالت در امور داخلي کشور ما در مجلس مصوب کرده باطل کند و...
خب اين حرفها که قديمي است و بارها از سوي آقاي رفسنجاني و ديگران مطرح شده. حرف جديد جمهوري اسلامي در اين خصوص چيست؟به هر حال ايران و امريکا به علت دشمني هايي که با يکديگر دارند منافع دوطرفه خود را تحت الشعاع قرار داده اند. حرف جديد، حرف منافع دو طرف است. ما براي منافع کشورمان در سايه اقتدار کشورمان مي توانيم با آمريکامذاکره کنيم،طوري که هم منافع ما حفظ بشود و هم منافع امريکا.
گمان مي کنيد در مقطع فعلي چقدر واشنگتن حاضر است تضمين هاي اقتصادي و امنيتي مورد نظر تهران را به جمهوري اسلامي بدهد؟امريکا نبايد حاضر باشد! او بايد در يک حساب درآمد هزينه بنشيند اين مساله را بررسي کند. امريکا در طول بيست و هفت ساله گذشته با دشمني هايش عليه جمهوري اسلامي هزينه بالايي پرداخته است. بايد فکر کند آيا مي خواهد باز هم اين هزينه ها را بپردازد يا خير؟ اگر به اين جمع بندي برسد که ديگر نمي خواهد اين هزينه ها را بپردازد ما مي توانيم با يکديگر مذاکره و توافق کنيم.
شما به "هزينه ها" اشاره کرديد. آيت الله خامنه اي در آخرين اظهاراتشان صريحا اعلام کردند که اگر امريکا دست از پا خطا کند، منافعش در خليج فارس و تنگه هرمز از سوي نظام اسلامي به خطر خواهد فتاد. ايران چه اقدام عملي در اين خصوص مي تواند انجام دهد؟خانه اقتصاد امريکا شيشه اي است. چون اين خانه شيشه اي است و خانه سياستش هم شيشه اي است نبايد به سوي ديگران سنگ پرتاب کند. چون سنگ پرتاب کردن امريکا به سوي ديگران، يک سنگ پرتاب کردن متقابل هم دارد که خانه شيشه اي او را مي شکند. با توجه به وضعيت انرژي در دنيا، که خون رگهاي اقتصاد جهان است، هشتاد درصد اين خون در امروز و در آينده بايد از خليج فارس تامين شود. جمهوري اسلامي ايران در اين منطقه صاحب موقعيت است. جمهوري اسلامي واقعيت انکارناپذيري است که امريکا بايد آن را بپذيرد.
جمهوري اسلامي در قبال تحريم ها و يا حتي حمله نظامي هدفمند احتمالي، تا چه حد مي تواند از حربه نفت استفاده کند؟جمهوري اسلامي متناسب با هر حربه اي،با حربه ديگر از خود دفاع خواهد کرد.
شما وقوع "حمله نظامي هدفمند" از سوي اسرائيل و ايالات متحده را با توجه به روند فعلي "بحران هسته اي" چقدر محتمل مي دانيد؟من احتمال به کار گرفتن حربه نظامي را نزديک به صفر مي بينم.
با چه استدلالي؟با همان استدلالي که امريکا در عراق عمل کرد و امروز گرفتار آن است. همچنين وضعيت سياسي جهان و موقعيت قدرتمند جمهوري اسلامي ايران در دفاع و جايگاه جمهوري اسلامي در دنيا بين کشورها و ملت هاي مختلف.
در مورد مساله اعمال تحريم ها چه؟امروز به دليل تنوع خواست و منابع کشورها و پيوند اقتصادي کشورها با يکديگر امکان تحريم اقتصادي و فشار يک طرفه وجود ندارد. فشار اقتصادي همزمان بر همه کشورهاي دنيا وارد مي شود و جمهوري اسلامي ايران توان تحمل تحريم اقتصادي را بيشتر از اروپا دارد.
برخي از ناظران صحنه سياسي امروز ايران، معتقدند جمهوري اسلامي در آخرين لحظات بازي، بالاخره "جام زهر" را مي نوشد. کميسيون امنيت ملي چقدر داده هاي چنين فرضي را مستند مي داند؟من خيلي اين مساله را واقعي نمي دانم. اگر چه جمهوري اسلامي ايران در هر زماني براي رسيدن به اهداف بلند مدت خود، از مسائل گوناگون در جهت رشد انقلاب استفاده کرده است و هيچ گاه هم مسئولين ما خودشان را محور ندانسته اند. حتي امام. امام همه چيز خود را براي نظام مي دانست. براي او حکومت اسلامي اصل بود.
پس احتمال نوشيدن اين جام در مقطع فعلي بالا نيست؟من چنين چيزي را محتمل نمي دانم.